Race time !

 
Zondag, de dag van de race. De hemel is aan het betrekken en ik heb het vermoeden dat we hiet niet droog gaan houden. Ik ben geen weerman maar ik had het bij het rechte eind. Slechts 1 race klasse heeft een droge race verreden de rest alles in de regen. In de middag waren het echt flinke buien. I.v.m. de veiligheid is het niet toegestaan om regenbanden te gebruiken. Veiligheid? ja, omdat niet iedereen deze banden heeft is er besloten om ze te verbieden zodat geen al te grote snelheids verschillen ontstaan. Persoonlijk ben ik het niet met deze beredenering eens maar goed, wie ben ik. Mijn maten rijden allemaal in de thunderbike en ducati open klasse. Ze komen allemaal met het zelfde verhaal van de baan: "het is spiegel glad!" Logisch, supercorsa's zijn niet gemaakt voor een overspoelde baan. Het is zelfs zo nat dat iemand die klaar is met rijden zijn biezen pakt en vertrekt. Jammer voor het evenement. Veel rijders besluiten ook om niet te starten om hun kostbare bezit te sparen. Ik baal natuurlijk ook als een stekker. Mijn metzler rennsport voorband is een semi slick, om de 5 cm zit een klein gleufje van 1mm.... dit gaat weinig water afvoeren. Toch besluit ik om te starten, ik kan altijd stoppen als het niet gaat. Jammer dat een deel van de deelnemers afhaakt waardoor het start veld flink wordt uitgedund. We staan met zo'n 30 man aan de start. Lichten op rood.........uit en gas !!!!! Ik kom goed van mijn plek en schiet zowaar een aantal man voorbij, nog voor het rempunt wordt ik alweer ingehaald door de sterke twins. En druke eerste bocht en op naar de noordlus, hier steek ik een aantal mannen voorbij en ook in de strubben heb ik er een paar.
 
Op de veenslang komt het tekort aan vermogen weer om de hoek kijken. Inremmend in de huskenhoek bevestigd de metzler dat het geen regenband is en schuift mijn voorwiel (gevoelsmatig) een halve meter aan de kant. Rem los, fiets rechtop en met wat kunst en vliegwerk haal ik de bocht. Okay dat is dus een streepje te hard voor deze band. Na drie rondes kan ik de kop van het veld nog goed zien en kijk eens vluchtig achterom. Er komt iets aan dat wil sparren... Een leuk gevecht ontwikkeld zich en we halen ook nog wat mensen voor ons in.
 
Ik zie her en der wat gele vlaggen en er ontstaat een euforisch gevoel. Het zou toch niet waar zijn dat ik tijdens dit weekend ook nog voorin ga eindigen? Na 7 ronden wordt er afgevlagt, alsof ik de TT gewonnen heb juich ik in mijn helm en zie mijn maten wild springend en met hun paraplu zwaaiend op de pitstraat staan. Het blijkt dat ik 7de ben geworden! Dit overtreft mijn stoutste dromen, ik kan ondanks de regen mijn grijns niet in mijn helm houden. Dit is echt te gek. Slechts 10 maanden nadat ik met dit project ben begonnen rij ik in mijn eerste race gewoon een top 10 klassering. Ik blijk uiteindelijk ook nog eens de snelte mono rijder te zijn geweest. Ik reed met de mono in de regen sneller rond dan mijn maten op de RSV milles ! Mooier kon het niet worden.

Eerste kwalificatie

Op zaterdag met een stralend zonnetje stond de eerste kwalificatie op het programma. Maar voor we daar aan konden beginnen moest de fiets eerst worden gekeurd. Deze keuring is een stuk beter dan die van de vrije trainingen (wat eigenlijk gewoon een circuitdag is). De fiets komt er glansrijk doorheen ware het niet dat hij afgekeurd wordt op het geluid. 106db zegt meneer van de KNMV. Ik betwijfel dit omdat ik vrijdag de hele dag heb gereden en de maximale limiet van 88db (dynamisch) niet overschreden heb. Maargoed, even een db-killer monteren en ik krijg het goedgekeurde stickertje. Terug bij mijn tent de db-killer er weer uit gehaald omdat ik weet dat de pijp gewoon niet te luid is. Ik heb inmiddels ook een aantal groter sproeiers kunnen vinden en heb deze voor de training gemonteerd, ik merk dat de motor veel mooier oppakt en iets meer vermogen heeft.
 
Ik rij mee bij de Euro-classics. Een klasse met 1,2 en 3 cilinders van voor 1989. Ik ben ondanks de nieuwe spoeiers zwaar onderpowert vergeleken met de dikke Pantahs, laverda's, absafs en ander mooi spul. In de eerste training kom ik er echter al snel achter dat een hoop van deze "oudjes" me aardig in de weg rijden. Rechte stuk hou ik ze niet bij maar in de bochten doorkruisen ze continue mijn lijnen brengen zo mijn bochten snelheid omlaag. Ik besluit na twee rondjes te wachten op een rustig plekje in het veld om zo een snelle ronde neer te zetten. Oeps, de sessie is sneller voorbij dan ik dacht en ik kom helemaal niet toe aan een snel rondje.
 
Een teleurstellende 2:21 was mijn snelste tijd van deze sessie. Jammer, want met de tijd van gisteren (2:19) had ik nu al op de tweede startrij gestaan. Maar er is nog een kwalificatie dus dat komt wel goed...dacht ik. Voor ik voor de tweede training het parc ferme in rij wordt ik ineens staande gehouden door een KNMV man (juist ja diezelfde) die vraagt waar mijn db-killer is gebleven. Ik probeer hem nog te overtuigen dat de uitlaat stil genoeg is maar ik mag de baan niet op... Snel terug naar mijn auto en de db-killer er weer in geschoven. Meneer de KNMV is blij en terwijl de rest al aan hun derde rondje bezig zijn plof ik de baan op. Ik merk meteen dat de XBR het heel moeilijk heeft. De db-killer is niet alleen killing voor het geluid maar ook voor het vermogen. Ik ben niet vooruit te branden. Na afloop blijkt dat ik inderdaad beter had kunnen fietsen. Een beschamende 2:25min.... Als ik morgen zo de race moet rijden kan ik beter niet starten want dat heeft geen enkele zin. Ik ben nog steeds overtuigd van het feit dat de uitlaat niet te luid is en vraag een herkeuring aan zonder db-killer. En ja hoor, 103db (statisch). Ik bedank de KNMV man voor zijn medewerking (ahum) en plof terug naar het basis kamp.
 
Ik pruts nog wat met de stationaire sproeier die ik inmiddels ook een maatje groter heb. (thanks Jean) Daarna een paar sponsor foto's schieten in de pitstraat en op de grid.
 
Inmiddels is de start opstelling bekend en ondanks mijn slechte trainingen sta ik toch nog op de 5de rij op de 20ste startplek. Niets slecht in een veld van 44 man met waarschijnlijk het minste vermogen van ze allemaal. Ik stel mezelf als doel om ook in de top 15 te eindigen.

Eerste training met mijn DIY mono

Ik heb het erg druk gehad de laatste weken, hierdoor heeft deze posting op het blog een tijdje opzich laten wachten.

WOW! meer kan ik niet zeggen...

Slechts een week na mijn eerste proefritje op een verlaten industrieterein was het dan zover. Mijn prototype supermono zou het circuit op gaan. Natuurlijk tot op het laatste moment nog oh zo veel moeten doen. Ik zou eigenlijk op donderdagavond reeds richting Assen rijden zoals ik dat altijd doe om uitgerust aan de wedstrijd deel te kunnen nemen. (Assen is dik 300km rijden van mij thuis uit). Helaas, tot 24:00u s'avonds heb ik nog zitten sleutelen. Alles wat met olie te maken heeft moest nog geborgd worden en ik moest nog een provisorisch kuipje maken omdat de rs125 kuip niet mooi pastje. Verder alles nog check dubbel check en rond middernacht met de oliesmeer nog op mijn gezicht snel onder de wol.

Om klokslag 05:00u vertrek ik richting Assen waar ik om 09:20u mijn eerste vrije training heb. Een paar sterke koppen koffie een broodje ei en 300km later sta ik om 08:45u in de paddock. Ruim op tijd dacht ik zo, de fiets even van de trailer af en.....KRAK! breekt de kuip af.... Blijkt dat de provisorische kuip (die louter en alleen bestaat uit een kuipruitje van een duc 748) zowel aan de voorvork als aan het frame bevestigd is... Ik had het kuipje gemonteerd terwijl de fiets al op de trailer stond en in mijn haast niet gezien dat dit nooit kon gaan werken. Dan maar zonder kuip, snel naar de technische keuring. Alles goedgekeurd (flut keuring op vrijdag) totdat ze me het rijdersnummer willen geven. "waar wil je dat je nummer gaan plakken?" vraagt de man van de KNMV. Euhhh, tja zonder kuip is er niets te plakken. Shit, hierdoor gaat de eerste sessie aan mijn neus voorbij, er moet een kuipje op. (had ik ook een uurtje langer in bed kunnen blijven :-) Na wat gepruts met het ruitje en wat draadstangen heb ik een soort van kuipje op mijn fiets. Ziet er een beetje duf uit maar goed het gaat nu even niet om het mooi zijn.
 
Nummer erop en klaar voor de strijd. Ik had nog steeds geen grotere sproeiers omdat deze bij de motorzaak in backorder stonden. Op goed geluk dan maar. Bij de aanvang van de tweede vrije training bekruipt me toch wel een zenuwachtig gevoel. Blijft alles heel, niets vergeten, doemscenario's van los gelopen remklauwen en oliefonteinen schieten even door mijn hoofd. Ach wat heb ik te verliezen, niemand verwacht iets van mijn creatie dus het kan alleen maar meevallen. We schuifelen met z'n alle het parc ferme uit en rollen het heilige asfalt op. Eerste bochten voelen goed, veenslan opdraaien voorzichtig wat meer gas. Alles voelt ook na het eerste rondje nog goed. Na het tweede rondje voor de zekerheid de pitstraat ingereden om wat belangrijke bouten eens even te bekijken. Ziet er goed uit, hup baan op en gas. Voel me meteen erg vertrouwd op mijn creatie en ben na een paar rondjes eigelijk al vergeten dat dit de echte vuurdoop is en stuur gewoon lekker rond. Einde van de sessie, WOW mijn weekend kan nu al niet meer kapot. Alles heel gebleven en hij doet het boven verwachtingen goed.
 
Het blijkt dat ik in deze eerste testsessie al ruim 3 seconden sneller ben dan de snelste tijd met mijn vorige mito-mono. Tussen de tweede en derde vrije training in check ik alles van de mono. Ik hoef eigenlijk niets te veranderen alles zit nog goed. De derde vrije training gebruik ik meteen om er eens goed voor te gaan zitten. Heerlijk gereden en de bochten snelheid van de mono is ongelofelijk. De noordlus is voor de mono, buiten om en binnendoor haal ik veel snellere machines met het veelvoud aan vermogen en cilinders in. Op het rechte stuk en de zuidlus kom ik gewoon vermogen te kort en vliegen ze me weer hard voorbij. Na afloop blijk ik zonder veel moeite 2:19min gereden te hebben wat 6 seconden sneller is dan vorig jaar. Ik ben uiterst tevreden over dit eerste resultaat. Zo nu eerst een biertje !