WOW! meer kan ik niet zeggen...
Slechts een week na mijn eerste proefritje op een verlaten industrieterein was het dan zover. Mijn prototype supermono zou het circuit op gaan. Natuurlijk tot op het laatste moment nog oh zo veel moeten doen. Ik zou eigenlijk op donderdagavond reeds richting Assen rijden zoals ik dat altijd doe om uitgerust aan de wedstrijd deel te kunnen nemen. (Assen is dik 300km rijden van mij thuis uit). Helaas, tot 24:00u s'avonds heb ik nog zitten sleutelen. Alles wat met olie te maken heeft moest nog geborgd worden en ik moest nog een provisorisch kuipje maken omdat de rs125 kuip niet mooi pastje. Verder alles nog check dubbel check en rond middernacht met de oliesmeer nog op mijn gezicht snel onder de wol.
Om klokslag 05:00u vertrek ik richting Assen waar ik om 09:20u mijn eerste vrije training heb. Een paar sterke koppen koffie een broodje ei en 300km later sta ik om 08:45u in de paddock. Ruim op tijd dacht ik zo, de fiets even van de trailer af en.....KRAK! breekt de kuip af.... Blijkt dat de provisorische kuip (die louter en alleen bestaat uit een kuipruitje van een duc 748) zowel aan de voorvork als aan het frame bevestigd is... Ik had het kuipje gemonteerd terwijl de fiets al op de trailer stond en in mijn haast niet gezien dat dit nooit kon gaan werken. Dan maar zonder kuip, snel naar de technische keuring. Alles goedgekeurd (flut keuring op vrijdag) totdat ze me het rijdersnummer willen geven. "waar wil je dat je nummer gaan plakken?" vraagt de man van de KNMV. Euhhh, tja zonder kuip is er niets te plakken. Shit, hierdoor gaat de eerste sessie aan mijn neus voorbij, er moet een kuipje op. (had ik ook een uurtje langer in bed kunnen blijven :-) Na wat gepruts met het ruitje en wat draadstangen heb ik een soort van kuipje op mijn fiets. Ziet er een beetje duf uit maar goed het gaat nu even niet om het mooi zijn.
Nummer erop en klaar voor de strijd. Ik had nog steeds geen grotere sproeiers omdat deze bij de motorzaak in backorder stonden. Op goed geluk dan maar. Bij de aanvang van de tweede vrije training bekruipt me toch wel een zenuwachtig gevoel. Blijft alles heel, niets vergeten, doemscenario's van los gelopen remklauwen en oliefonteinen schieten even door mijn hoofd. Ach wat heb ik te verliezen, niemand verwacht iets van mijn creatie dus het kan alleen maar meevallen. We schuifelen met z'n alle het parc ferme uit en rollen het heilige asfalt op. Eerste bochten voelen goed, veenslan opdraaien voorzichtig wat meer gas. Alles voelt ook na het eerste rondje nog goed. Na het tweede rondje voor de zekerheid de pitstraat ingereden om wat belangrijke bouten eens even te bekijken. Ziet er goed uit, hup baan op en gas. Voel me meteen erg vertrouwd op mijn creatie en ben na een paar rondjes eigelijk al vergeten dat dit de echte vuurdoop is en stuur gewoon lekker rond. Einde van de sessie, WOW mijn weekend kan nu al niet meer kapot. Alles heel gebleven en hij doet het boven verwachtingen goed.
Het blijkt dat ik in deze eerste testsessie al ruim 3 seconden sneller ben dan de snelste tijd met mijn vorige mito-mono. Tussen de tweede en derde vrije training in check ik alles van de mono. Ik hoef eigenlijk niets te veranderen alles zit nog goed. De derde vrije training gebruik ik meteen om er eens goed voor te gaan zitten. Heerlijk gereden en de bochten snelheid van de mono is ongelofelijk. De noordlus is voor de mono, buiten om en binnendoor haal ik veel snellere machines met het veelvoud aan vermogen en cilinders in. Op het rechte stuk en de zuidlus kom ik gewoon vermogen te kort en vliegen ze me weer hard voorbij. Na afloop blijk ik zonder veel moeite 2:19min gereden te hebben wat 6 seconden sneller is dan vorig jaar. Ik ben uiterst tevreden over dit eerste resultaat. Zo nu eerst een biertje !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten