Nog niet okay...

 
Het is alweer vijf weken geleden dat ik in Assen met een highsider in de ramshoek gecrashed ben. Ik heb van de crash een hele fotoreportage ontvangen....(nogmaals dank Bart). Ik snap nu ook waarom ik nog steeds niet helemaal opgeknapt ben. Ik heb nog flink last van de blessures die ik tijdens deze val heb opgelopen. De blessures beperken mij ook in het sleutelen, ik heb om die reden nog niets aan de mono kunnen doen, mijn lichaam werkt nog niet mee. Ik heb wel via Ebay al een nieuwe tank op de kop getikt. Ik denk dat ik dit jaar niet meer deelneem aan een race, misschien aan het einde van het seizoen een circuitdagje maar racen zit er voorlopig niet in, de val was toch harder dan ik dacht

Nieuwe wielen

 
In mijn zoektocht naar nieuwe onderdelen om de mono weer berijdbaar te maken ben ik een set EVO wielen tegen gekomen. Helaas zijn deze wielen niet lichter dan de driespaaks velgen maar ze zijn wel mooier. Deze week maar eens beginnen met het opnieuw opbouwen van de fiets.

Geen gladiolen...

 
Voor de tweede kwalificatie heb ik mij voorgenomen om als een van de eerste de baan op te gaan. Dan hoef ik niet in te halen en kan ik mij volledig richten op de ideale lijnen rijden. Ik twijfel nog even of ik de tweede training uberhaupt wel moet rijden. Als de fiets stuk gaat kan ik morgen niet racen en ik sta comfortabel op Pole Position met maarliefst 3 (!) seconden voorsprong op nr. 2. Maarja het is goed weer en zo vaak rij ik ook weer niet op Assen. Dus hup de baan op. De eerste ronde is meteen een 2:15min, de 2:14 die ik eerder gemaakt heb gaat er gegarandeerd aan denk ik nog. Tweede ronde heb ik vrij baan en ga naar mijn gevoel lekker rond. In de Ramshoek gaat het echter mis, zondere enige waarschuwing schuift de achterkant op het moment dat ik de apex raak weg. Maanden voorbereiding, een potentiele overwinning, mijn pak, mijn handschoenen en mijn helm zijn in enkele momenten afgeschreven. Ik ga er redelijk hard met een highsider vanaf.
 
Tijdens het rollen ben ik mij al aan het bedenken hoe ik dit aan mijn vrouw ga uitleggen. Na uitgebreid onderzocht te zijn door de super goed georganiseerde en behulpzame medische staf (Super bedankt dames en heren, absoluut TOP!) kom ik na anderhalf uur weer terug bij mijn caravan. De fiets is inmiddels door mijn maten opgehaald. De schade valt reuze mee maar ik ben zelf afgekeurd en mag niet meer starten (als ik het nog zou willen maar dat was ook niet aan de orde). Ik kom er alleen met blauwe plekken en een gedeukt ego vanaf.
  Mijn pole tijd bleek niet verbeterd en ik had zeer royaal op de pole gestaan. Sterker nog de enige ronde die ik in de tweede kwalificatie volledig heb gereden (de eerste dus) was tevens de snelste rondetijd van iedereen in die training. Helaas het mocht niet zo zijn. Voorlopig eerst zelf herstellen en daarna weer eens kijken hoe we de fiets gaan oplappen.
  Analyse van de GPS gegevens laat zien dat ik niet aan een snelle ronde bezig was, ik reed de ronde ervoor harder door de Ramshoek dan toen ik viel. De oorzaak van de plotselinge highsider zit in het doorslaan van de achterveer. Deze was volledig ingeveerd en de nieuwe banden welke wellicht iets te hard waren opgepompt voor dit lichte fietsje konden het niet verwerken.

Eerst kwalificatie

 
 
 
Het is zaterdag mooi weer en vol goede moed betreed ik de arena. Ik heb nog wat aan de vering zitten sleutelen en de remklauw loopt mooi vrij van het wiel. De sessie verloopt erg goed, ik merk dat ik zeker niet de langzaamste in het veld ben en zie op mijn laptimer de rondetijden flink zakken. In een ooghoek zie ik een 2:14min op de timer verschijnen. Wow dat is maarliefst 5 seconden sneller dan met de XBR en ik ben niet aan het pushen. Ik heb indeens vrij baan en besluit er eens goed voor te gaan zitten. Dit voelt als een snelle ronde, ik kom volgas Ramshoek uit en wil terugtikken voor de GT..... schakelpook is niet meer te vinden, losgetrild. Ik gooi het Hayabusa anker uit en kom net voor de grindbak tot stilstand. Jammer voelde als een snelle ronde. Achteraf blijkt dat ik in mijn klasse verre weg de snelste rondetijd had neergezet. Voorlopige pole dus! Wauw wie had dat een week geleden gedacht toen het motorblok in onderdelen op nog op mijn werkbank lag.

Vrije trainingen

 
Ik heb er langszamerhand een patent op, de dag voordag ik naar Assen vertrek draai ik de laatste bouten in de mono. Wederom na slechts een korte test sessie op het industrieterrein vertrek ik donderdagavond met de mono richting Assen. Op vrijdag ochtend om 9:00u al de eerste sessie. Ik heb mij in de langzaamste groep ingeschreven omdat het vooral om testen gaat en niet om rondentijden. De eerste rondjes gaan lekker, na een rondje of drie stop ik eens even in de pitstraat om alles optisch te checken. Ziet er allemaal goed uit. Na de eerste sessie besluit ik niets te veranderen, wel her en der wat boutjes opnieuw vastzetten. De rondentijden zijn nog niet belangrijk maar ik reed in relax-mode toch al dezelfde tijd als twee jaar geleden met het XBR blok (2min 19sec). De tweede sessie gaat al een streepje harder, de acceleratie van de mono is erg goed. In tegenstelling tot vorige keer wordt ik nu niet op het rechte stuk eruit getrokken. Sterker nog ik haal mensen op het rechte stuk in. Ik merk wel flinke chatter op in de Ruskenhoek. Voor de derde sessie besluit ik dat de oude banden die al enkele jaren op de velgen zitten verwisseld worden voor vers rubber. De eerste test-sessie waren vooral test van de techniek nog niet op snelheid gericht. In de derde sessie wil ik er wat serieuser voor gaan zitten. Bij het uitrijden van de pitstraat merk ik echter een vreemd gevoel in het voorwiel op. De remklauw blijkt aan te lopen tegen de velg. Jammer, hierdoor mis ik de derde sessie volledig. Dan maar voorbereiden op de kwalificatie training op zaterdag.

Er is nog hoop

Vreemd genoeg heeft de mono na het opnieuw opbouwen wel weer compressie. Zal er dan toch een klep zijn blijven hangen? Anyway ik kan de mono eindelijk starten.De dag erna hup op het trailertje en naar een industrieterrein.
 
Nog wat gepruts met de hoogte van de naald en na een tijdje loopt de mono mooi. Er zit meer power in dan ik had verwacht. In de eerste versnelling is het voorwiel niet aan de grond te houden. Wauw, het gaat toch nog lukken voor de Ducati Club Races.

Oh no!

 
Zo alles zit in elkaar, de aangepaste carburateur erop en kicken maar.... prrr prrr prr prr prr prr. Niet aan te krijgen, maar erger nog nul compressie ineens. Een XR trap je zonder kleplichter niet door de compressie heen en deze met hoge zuiger al zeker niet. Dit gaat echter moeiteloos. Alles checken, bougie, kleppenlichter, kleppen alles zit goed maar totaal geen compressie meer. De moed zakt mij in de schoenen, nog anderhalve week tot de Ducati Club Races en het ziet er naar uit dat dit voor die tijd niet meer goed komt. De dag erna toch weer wat moed gevonden en samen met Jean het blok onder de mono uit gehaald. Tot diep in de nacht bestuderen en analyseren we de ingewanden van het XR blok. Alles ziet er goed uit. Het enige dat we kunnen vinden zijn wat loopsporen in de cilinder en verdraaide zuigerveren. Ik besluit het er maar op te gokken en alles wordt weer in elkaar gezet. Het is inmiddels 7 dagen voor de eerste race en de mono heeft nog geen klap gegeven...

Terug naar origineeel

 
De TM40 gaat zo niet werken. Omdat ik niet weet of ik de TM40 nog op tijd goed krijg besluit ik naast het bestelle van de benodigde onderdelen bij Mikuni ook de standaard carburateur passend te maken. omdat de XR een geknikt spruitstuk heeft krijg ik de carburateur niet tussen het blok en het frame. Ik heb nog een reserve carburateur van de XR liggen en besluit dus de carburateur af te zaken op de gewenste lengte..... niet erg elegant en ook niet erg efficient voor de lucht toevoer maarja de tijd dringt en ik moet iets. Na lang zagen, passen en meten zit de orginele Keihin erop. Nog even wat grotere sproeiers scoren en ze kan gestart worden....dacht ik.

Heel verhaal

 
Het is alweer een tijdje geleden dat ik het Blog heb bijgewerkt. De reden? Afgelopen maand letterlijk elke dag tot diep in de nacht zitten sleutelen om alles gereed te krijgen voor de Ducati Club Races. Omdat ongeveer alleen het frame nog gelijk is aan de vorige versie ben ik uiteraard weer tegen honderd-en-een kleinere en grotere problemen aangelopen. De Hayabusa remklauw liep tegen de velg aan, de oliepomp wilde niet ontluchten, de schakelpook paste niet meer, de bobinekabel was te kort, de gashendel paste niet, de decompressie hendel had te weinig ruimte en ga zo maar door. Na de laatste assemblage stappen (filmpje volgt) was op hemelvaartsdag eindelijk de dag aangebroken dat ik de mono voor het eerst in de nieuwe configuratie zou kunnen starten. Samen met de buurman de laatste boutjes bevestigd en kicken maar...prr prrr prrr, blub blub blub.....Ze start uiteindelijk wel maar loop heel slecht op de TM40. Is natuurlijk afstelling, even de luchtstelschroef in beginstand zetten.......welke luchtstelschroef? schroef is spoorloos.

Re-assembly part 2

Vandaag eindelijk het filmpje dat ik vorige week gemaakt heb even in elkaar geknutseld en op YouTube gezet, hieronder het resultaat.

Morgen verder met de montage van de wielen enzo...

Carburateurtje past...

 
Pffff, nou dat heeft wat voeten in aarde gehad. De carburateur komt zoals eerder vermeld van een HD 1300 (of zoiets) af. Vreemd genoeg heeft deze een kleinere diameter dan de standaard XR aansluiting op het spruitstuk. De standaard rubberen inlaat van de XR is van een soort hars en rubber gemaakt. Dit bewerken kan dus nagenoeg niet. Dus heb ik uit een stuk masssief aluminium zelf een verloopstuk gemaakt. Heeft me het vel op mijn duimen gekost, twee vijlen en ongeveer 10 van die schuurtonnetjes op mijn dremel. Maarrrrr hij past perfect. Nu alleen nog de juiste sproeiers zoeken.

Voortgang...

 
Zo, vorige weekend weer wat zitten knutselen. Hier een paar kiekjes van de voortgang. Hoofdzakelijk assemblage, niets bijzonders.

 

 

Poetsen en polijsten

 
Dit weekend naast de assemblage vooral ook veel gepoetst en met de staalborstel 'gepolijst'. De voetsteunen hebben ook zo'n behandeling ondergaan. Zien er weer uit als nieuw.

toegedekt

 
De mono wordt met liefde behandeld, hier is ze toegedekt voor de nacht onder haar favoriete dekbedje...

Assemblage

 
Vandaag weer wat zitten knutselen. Subframe en dergelijke zitten er weer op. Ziet er netjes uit als zeg ik het zelf.

Nieuw carburateur gevonden

 
De Keihin's zijn inmiddels ergens in oost-duitsland beland en uit Belgie heb ik een Mikuni TM40-6 ontvangen. Deze vlakschuif komt van een Harley Davidson Shovelhead af.... Wie had dat ooit gedacht. Anyway, de carburateur past uiteraard niet zomaar op de mono. Het spruitstuk van de XR is te groot voor de Mikuni. Dat wordt dus weer een avondje knutselen. Gisteren ook maar even de voetsteunen netjes gemaakt. Tevens de ketting ontdaan van het vet en voorzien van een laagje 'droog-vet', ziet er weer uit als nieuw en blinkt als een spiegel (Bling Bling).

stopping power!

 
Omdat de GSX-R voorvork in de mono komt past de Ducati-brembo klauw er niet meer helemaal op. Een adapter maken zou een optie zijn maar in dit geval ga ik voor makkelijk. Ik heb een remklauw van een Suzuki Hayabusa op de kop weten te tikken. Een 6 (!) zuigertang, serieus anker dus. Ik hoop alleen niet dat deze te dik is en mijn wiel raakt. Op de achtergrond zie je de half opgebouwde mono. Het deel 2 van de video-assemblage volgt.
De foto is niet zo goed omdat deze met mijn videocamera is gemaakt.

Re-assembly part 1

Vandaag begonnen met het opbouwen van de fiets. Heb er een timelapse van gemaakt. Wordt vervolgd.

Laswerk

 
De gelaste steun die de cilinderkop gaat ondersteunen.

Als we toch bezig zijn

 
Ook maar even de achtershock voorzien van een nieuw laagje verf. Veer eraf halen ging wel, maar erop........morgen nog maar eens proberen.

Testonderdelen

 
Vorige week twee XBR blokjes op de kop getikt in duitsland. Zijn niet compleet maar hebben wel nog goede onderdelen. Ga hier t.z.t. een testblokje mee opbouwen. Kijken of het me lukt om een lichter snel blok te fabriceren. Maar voorlopig gaan ze even rusten onder de werkbank, wellicht iets voor in de winter...

Gewicht

Nu toch alles uit elkaar ligt is het wel makkelijk om eens alles te wegen. Hier een overzicht van alle onderdelen en hun gewicht. In totaal weegt de mono (droog) 116,3 kilogram. Toch zwaarder als ik gedacht had, met name de wielen en voorvork zijn zwaar. Ook de olietank en de voetsteunen zijn onnodig lomp. Ik denk dat met een beetje moeite wel op 110 kilo uit te komen is.

Frame 9,5
Motorsteun voor 0,45
Motorsteun achter 0,7
Subframe 1,31
Swingarm 5,5
Kroonplaten + T-stuk 1,58
Topkuip frame + dashboard 0,58
Clipons + bedieningen + voorrem 2,05
Voetsteunen + bedieningen + rem 2,2

Schokbreker 2,55
Link systeem 0,8
Voorpoten samen 7,2
Voorwiel + band 10
Achterwiel + band 13,5

Topkuip + scherm 0,95
Zitje compleet 0,9
Spatbord 0,35
Tank 4

Motorblok 41
Carburateur 1,5
Uitlaat compleet 3
Olietank (compleet met slangen) 3
Opvang canister 0,1
Kabelboom + CDI 0,3

Ketting + bouten + assen 3,3
Totaal 116,32

Motorsteun

 
Oude en nieuwe motorsteun van masief aluminium (voor het stralen). De oude was tijdens een race in Assen gescheurd. De nieuwe aluminium variant is lichter en minder star waardoor ik verwacht dat deze wel heel blijft.

Blokswap

 
Het raceblok heeft de afgelopen maanden in de straat XR gezeten en is goed ingereden. Wow het blok heeft echt power, de XR ging in zijn drie nog op het achterwiel ! Na de 1000 km inrijden is het nu tijd om het blok in de mono te hangen. (of eigenlijk de mono op te bouwen rondom het blok, gaat een stuk makkelijker dan andersom weet ik inmiddels uit ervaring). Op deze foto is het raceblok in de XR op de achtergrond te zien en het reserveblok dat ik gebruikt heb voor de maatvoering in de voorgrond. Inmiddels zijn de rollen omgedraaid en zit het reserve blok in de straat XR en staat het raceblok te wachten om samengevoegd te worden met het frame. Ik moet deze week nog even bij Ralf langs om wat kleine dingen aan het frame te laten lassen alvorens ik begin met het opbouwen van de mono.